Succesvol weekeinde voor Audi op Circuit Park Zandvoort
- Gepubliceerd in Audi
In totaal 38.000 bezoekers waren getuige van een spectaculair raceweekeinde op Circuit Park Zandvoort, waarin Audi de hoofdrol speelde. Niet alleen kwam de Audi Sport TT Cup voor het eerst in Nederland in actie, ook won Audi-coureur Jamie Green op zondag de spectaculaire DTM-race. Daarmee stond er voor de negende keer een Audi-rijder op de hoogste trede van het podium na een DTM-wedstrijd op Circuit Park Zandvoort.
Naar de komst van de Audi Sport TT Cup, een van de vaste klassen in het voorprogramma van de DTM, keken vele liefhebbers al reikhalzend uit. De merkencup, die vorig jaar zijn debuut beleefde, kwam nog niet eerder in Nederland in actie. Met Bernhard van Oranje, autosportliefhebber en mede-eigenaar van het circuit, en coureur/verslaggever Allard Kalff kwamen er twee landgenoten als gastrijders in de beide races in actie.
In beide wedstrijden wist Allard Kalff voor eigen publiek de categorie van de gastrijders te winnen. Bernhard van Oranje, die de vrije training op vrijdag door omstandigheden moest missen, kwam ondanks dit nadeel eveneens uitstekend voor de dag. In de eerste wedstrijd eindigde hij op slechts 1,169 seconde achter routinier Kalff op de tweede plaats bij de gastrijders. Ook na afloop van de tweede race mocht Bernhard van Oranje als tweede in de klasse voor de officiële prijsuitreiking op het podium plaatsnemen. 
“Een mooie ervaring”, vond de voormalig winnaar van het Europees GT4-kampioenschap. Ook Allard Kalff kijkt met tevredenheid op zijn optreden terug: “Het was leuk om tijdens zo’n groot evenement hier op Zandvoort te kunnen rijden.” Binnenkort doet Kalff verslag van zijn ervaringen in het programma RTL Autowereld.
Ook in de DTM was Audi succesvol. Op zaterdag was Jamie Green op de vijfde plaats de best geklasseerde Audi-rijder, terwijl de Brit met de Audi RS 5 DTM op zondag zijn lang verwachte eerste DTM-overwinning op Zandvoort behaalde. “Hier wilde ik al zo lang en zo graag een keer winnen”, vertelde Green. “In 2006 stond ik op Zandvoort al een keer op de pole-position, maar een overwinning zat er tot nu toe niet in. Ik ben heel blij dat het nu gelukt is!” Dankzij zijn goede resultaten op Zandvoort klom Green op naar de tweede plaats in het rijdersklassement van de DTM.
Zijn Italiaanse Audi-merkgenoot Edoardo Mortara, die in de race op zondag als derde eindigde, staat op de derde plaats in de tussenstand van het kampioenschap. Voor Audi werd met het succes van Green op Zandvoort een goede traditie voortgezet: sinds 2002 won in alle even jaren een Audi-coureur teminste één DTM-race op Circuit Park Zandvoort. Vrijwel alle coureurs beschouwen Zandvoort als hun favoriete circuit en de kans is zeer groot dat de DTM en de Audi Sport TT Cup er ook volgend jaar weer in actie komen.
12 jaar van maniakale restauratie waren nodig om de BMW 3.0 CSL 1972 in deze perfecte staat te brengen. Dat juist BMW Motorsport hun klant en groot BMW-liefhebber uitnodigde om de recent onthulde auto in deze schijnwerpers te zetten is niet zo maar.
Racende reporter
Als meest ervaren rijder werd Narcis Podsedníček (1866-1932) uitverkozen voor het racedebuut van het merk uit Mladá Boleslav in het grootste motorsportevenement van die tijd: de Parijs-Berlijn race. Op de eencilinder Laurin & Klement motorfiets was Podsedníček één van de tien coureurs die uitkwamen in de categorie voor motorfietsen en gemotoriseerde driewielers. Een politieman die op 30 juni 1901 op een ongewoon vroeg tijdstip bij de finishlijn arriveerde, was getuige van Podsedníček’s finish om 3 uur ’s nachts. Aangezien de officials niet aanwezig waren om deze zege te bekrachtigen, moest hij het doen met een ‘morele overwinning’ terwijl vier Franse coureurs op De Dion-Bouton driewielers bezit namen van het podium. Zijn prestatie legde echter de basis voor het Laurin & Klement-merk en de latere betrokkenheid van ŠKODA bij de motorsport.
Vooral het begin van de kwalificaties kende een spannend verloop. Tom Coronel manifesteerde zich continu rond de zevende/achtste plaats. Naarmate het einde van de sessie dichterbij kwam, zakte de Nederlander naar de tiende positie. In de omgekeerde startvolgorde voor de Opening Race betekende dat immers een pole position. Maar, dan moest niet een van de anderen in die spannende slotfase nog sneller zijn. Tom Coronel bleef dan ook op de baan rijden in afwachting wat er zou gebeuren. Er veranderde niets meer en dat bracht hem de beste startplek voor de dertiende race van het seizoen. Met naast hem landgenoot Nick Catsburg in de Lada.
Na een goede start pakte Tom Coronel direct de leiding. Catsburg werd verschalkt door Tom Chilton in een van de Citroëns en viel een plaats terug. Een race lang ging Coronel de strijd aan met zijn teamgenoot van vorig jaar. Dertien ronden lang wist hij de Citroën achter zich te houden en ging zegevierend over de finishlijn. Chilton eindigde als tweede en Catsburg als derde.
Na afloop meldde Tom Coronel: "In de kwalificatie ging het lekker. Binnen het team was er redelijk wat stress, maar ik had er minder last van. Ik wist wat ik wilde en heb mijn plan uitgevoerd zoals het bedacht was. Natuurlijk was het spannend en moet je hopen dat aan het einde niet meerdere rijders in een keer sneller rijden. Dan wordt die achtste tot tiende plaats zomaar een dertiende en ben je er niet meer bij. Verder moet je een beetje geluk hebben en dat hadden we. 
Die pole position voor de eerste race was binnen en daarmee ook het beste uitgangspunt voor de race. Je weet dat inhalen hier moeilijk is en om mij heen stonden rijders die ik goed ken. Zowel Nick als Tom Chilton, mijn teammaat van vorig jaar. Nadat Tom (Chilton-red.) al snel op een tweede plek lag heb ik goed gekeken waar hij sneller was en zijn rempunten lagen. Ik heb mijn race daar op afgestemd, afstand genomen waar dat kon en ben eigenlijk nergens in de problemen gekomen. 
Op een gegeven moment weet je ook dat hij geen gekke dingen meer gaat doen. Er volgt nog een race en tijd om schades te herstellen is er nauwelijks. Dat ik hier een goed resultaat kon halen wist ik. Op stratencircuits ga ik altijd lekker. Maar dat ik hier mijn tweede WK overwinning van het seizoen zou boeken had ik niet verwacht. Het goede resultaat past bij de races van eerder dit jaar. Ook op Paul Ricard, in Hongarije en bijvoorbeeld de Nurburgring zaten we er op zich goed bij. 
De tweede race hier in Portugal begon met een valse start. De motor dreigde af te slaan en ik moest de rem loslaten. Daarna heb ik geen risico genomen en de race uitgereden. Hoopte op nog wat punten, maar dat bleek lastig. De auto's gaan nu in Antwerpen op de boot naar Argentinië. Dan wil je de auto daar ook onbeschadigd kunnen afleveren. Dat is nu gelukt! Na de vakantie, begin augustus gaan we verder in Termas de Rio Hondo!"
“Dit is een historisch moment voor de Ford Motor Company,” zei Bill Ford, executive chairman, Ford Motor Company die in Le Mans aanwezig was om zijn Ford-team aan te moedigen. “We droomden er van om vijftig jaar na de ongelooflijke overwinning in 1966 terug te keren naar Le Mans en de handschoen op te nemen tegen de sterkste concurrenten die je je maar voor kunt stellen. De trots die we voelden toen de Ford GT als winnaar over de finish kwam is onvoorstelbaar. Het team dat de Ford GT ontwierp, ontwikkelde en racete heeft ontzettend hard gewerkt om dit succes mogelijk te maken. Het Ford Chip Ganassi Racing team heeft de geest van Ford gedemonstreerd, de geest van innovatie, toewijding en echt teamwork. We koesteren onze geschiedenis en ons erfgoed, en vandaag hebben we weer geschiedenis geschreven en ik ben enorm trots.”
De Ford GT legde op 20 mei vorig jaar zijn eerste kilometers af op het Calabogie Motorsports Park in Canada. En in slechts één jaar heeft het Ford Chip Ganassi team de auto ontwikkeld tot een winnaar in Le Mans.
Na een titanenstrijd met de nummer 82 Ferrari nam de Ford GT, met nummer 68, in het 20e uur van de race voor de laatste keer de leiding. Joey Hand zat de drie keer achter het stuur dat de Ford de Ferrari passeerde. Daarmee werd de rivaliteit tussen de twee merken van 50 jaar geleden weer levend. “We wilden hier winnen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan,” zei Hand. “De auto is in een korte tijd klaargestoomd en het team heeft hard gewerkt, zelfs tijdens de kerstdagen en de jaarwisseling. Ze hebben gezorgd voor een auto waarmee wij heel snel konden gaan. We konden er 24 uur mee rijden alsof het een sprintrace betrof. Ik heb veel races gewonnen maar dit is een grote. Ik ben dan ook trots deel uit te mogen maken van de Ford-familie.”
Bourdais, die vlakbij het circuit is geboren, was emotioneel aan de finish. “Deze overwinning is heel speciaal. Alles viel op zijn plaats dit weekend: de geschiedenis, de strijd tussen Ford en Ferrari, de grote aanwezige Ford-familie en natuurlijk de overwinning.”
Ook de Ford GT met startnummer 69 maakte lang aanspraak op de overwinning maar een klein elektrisch probleem zorgde voor enig oponthoud. En de snelheden in Le Mans liggen zo hoog dat het tijdverlies van een extra pitstop niet meer is goed te maken. Teameigenaar Chip Ganassi boekte zijn 175e overwinning en de Ford GT met startnummer 66 heeft het maximum aantal punten voor het FIA World Endurance Championship binnengehaald en zorgt daardoor voor een spannend vervolg van het WEC seizoen.
In de Avenger Cup, die deel uitmaakt van de Open Sport Series, deed Martijn Polinder prima zaken, door drie van de vier races op zijn naam te schrijven. De Doornspijker, die in de jaren hiervoor actief was in de motorsport, voelde zich op het bochtige circuit als een vis in het water. Alleen een technisch mankement in race 3 bracht hem voortijdig aan het eind van die race en daardoor ging de winst naar Co de Vet (Wieringerwaard). De winst in de derde categorie van de Open Sport Series, boven de 200 pk, was weggelegd voor Henk van der Spoel uit Beilen.
Iedereen kent de zwart-wit beelden van vroeger toen de coureurs nog bij de start over de baan naar hun bolides renden om zo snel mogelijk van start te kunnen gaan. De race reden ze zonder veiligheids voorzieningen, in hemdsmouwen en zonder veiligheidsgordels. Er is sindsdien veel veranderd, maar gebleven is de uitputtingsslag op het asfalt van het Franse platteland, de hel verlichte pits waar op ieder moment wel driftig aan een auto wordt gesleuteld, de lichtbundels in het nachtelijk duister, de geur van benzine en rubber, de kermis en de tentjes langs de baan voor het publiek: de 24 uur van Le Mans was, is en blijft uniek in de wereld.
“Vijftig jaar geleden vond in Le Mans één van de meest legendarische en historische tweegevechten in de autosport plaats, tussen Ford en Ferrari,” zegt Bill Ford, executive chairman van Ford Motor Company. “En nu, in 2016, neemt Ford weer de handschoen op tegen de sterkste tegenstanders in de lange-afstandsracerij.”
“Vanaf het allereerste begin hebben wij de volledig nieuwe Ford GT ontwikkeld met de doelstelling om met Ford terug te keren naar de wereld van de lange-afstandsraces voor GT’s,” zegt Raj Nair, executive vice president, Global Product Development en Chief Technical Officer. “We zijn heel erg blij met de progressie die we tot nu toe hebben geboekt. We hebben met de Ford GT op Laguna Seca gewonnen en waren tweede in Spa-Francorchamps. En nu is onze focus gericht op Le Mans, om aan te tonen dat de GT een frontrunner is.” 
Het Ford Chip Ganassi Racing team is dit jaar met de Ford GT actief in het FIA World Endurance Championship (WEC) en het IMSA SportsCar Championship. Het WEC-team boekte onlangs op het circuit van Spa-Francorchamps in zijn tweede race al direct een tweede plaats, waardoor het als runner-up in de rangschikking aan de start van de 24 Uur van Le Mans verschijnt. “Iedereen in het team van Ford Chip Ganassi Racing kijkt heel erg uit naar de komende 24 Uur van Le Mans. En speciaal om glans te geven aan de herinnering aan Ford’s historische overwinning vijftig jaar geleden,” zegt Chip Ganassi. “We hebben met de Ford GT al uitstekend gepresteerd dit jaar en ik verwacht dat we in Le Mans ook sterk zullen zijn.”
Mazda is uiteraard nog steeds nauw betrokken bij de autosport van vandaag de dag, zoals bij diverse MX-5 raceseries in Europa, maar ook bij initiatieven als het onlangs geïntroduceerde ‘Friends of MX-5’ programma, een platform voor liefhebbers van Mazda om de passie voor hun merk te delen, in het bijzonder als het gaat om de iconische roadster MX-5. Friends of MX-5 biedt speciale voordelen en acties, waaronder een ‘once-in-a-lifetime experience’ in de vorm van de kans om in een Mazda MX-5 ND Cupauto te racen, later dit jaar tijdens de Mazda Global MX-5 Cup finale in Laguna Seca, Californië. De gelukkigen komen uit de nationale competities met de MX-5, de online MX-5 wedstrijden op het iRacing platform en uit de winnaars van het simulatorracen op Mazda evenementen. De MX-5 is als meest geracete productieauto ter wereld inderdaad uniek en belichaamt de geest van de onderscheidende autosportgeschiedenis van Mazda, waaronder successen als de overwinning van de 787B in 1991.
De winst van Mazda in Le Mans is nog steeds de eerste en enige overwinning door een Aziatische autofabrikant in deze jaarlijkse race, 's werelds oudste en nog steeds bestaande endurancerace (voor het eerst gehouden in 1923) en algemeen beschouwd als de moeilijkste in zijn soort. Het was ook de enige overwinning voor een auto met een motor zonder zuigers. Nog indrukwekkender dan de specificaties van de R26B rotatiemotor van de 787B, met perifere poortinjectie, drie bougies per rotor en een vermogen van 522 kW / 710 pk bij 9.000 t/min, was de betrouwbaarheid en de snelheid, vooral in de bochten, in handen van het coureurstrio, de Brit Johnny Herbert, de Duitser Volker Weidler en de in Luxemburg geboren Bertrand Gachot.
Alle drie deelnemende Mazda's in dat jaar, twee nieuwe 787B’s en een 787 van het jaar daarvóór, voltooiden de race en finishten op respectievelijk de eerste, zesde en achtste plaats overall. Van de 38 gekwalificeerde auto’s wisten slechts negen anderen de race officieel af te ronden. Nadat de winnende motor na afloop van de race voor inspectie volledig uit elkaar was gehaald constateerden de ingenieurs van Mazda dat de R26B in zo'n goede staat was dat hij zonder problemen nog een 24-uurs race zou kunnen rijden. De winnende 787B reed zonder enig mankement 362 ronden (4932,64 km) met een gemiddelde snelheid van 205,4 km/u, tot aan het zwart-wit geblokt.
Auto nummer 55 ging het jaar daarna met pensioen vanwege de gewijzigde regels en staat sindsdien in het Mazda Museum in Hiroshima. Met ingang van de editie van 1992 werd de cilinderinhoud beperkt, wat in feite het einde betekende van de rotatiemotor op Le Mans. Sindsdien is hij nog een paar keer van stal gehaald, zoals bij Le Mans 2011 ter gelegenheid van de 20e verjaardag van de legendarische overwinning en bij het Goodwood Festival of Speed (voor het laatst in 2015). Dergelijke gelegenheden werken als magneten voor de fans van het uitzonderlijke geluid van de auto, of ze het nu opnieuw horen of voor de eerste keer. Het is een geluid dat heden ten dage nog steeds resoneert met een bijna cult-achtige fascinatie onder race- en vooral rotatiemotorfans over de hele wereld.