Skoda Yeti 1.8 TSI 4x4 Ambition
- Gepubliceerd in Test
Jaargang 8 - Oktober-editie Groningen 2009
Stoer, krachtig...en betaalbaar
Het vijfde model in de Skodarange is een auto geworden die we niet zomaar in een hokje kunnen plaatsen. Skoda spreekt zelf van een slimme SUV en dat is een adequate karakterisering. Ze noemen 'm YETI. Hij is stoer, krachtig, heeft een hoog kwaliteitsniveau, is betaalbaar en ook nog eens sociaal acceptabel. Vooral die laatste twee eigenschappen kom je bij een SUV zelden tegen. Tijd voor een uitgebreide test met de nieuwe YETI, met name in het 4x4-terrein, want wij kregen van Skoda-dealer Van Heukelem een witte 1.8 TSI 4x4-versie mee.
Exterieur
Op de keper beschouwd lijkt de eerste SUV van Skoda heel veel op de Roomster en zien we duidelijk nog meer familietrekjes in het ontwerp van de YETI terug, zoals de type-aanduiding in de koplampen. De YETI is van voren gezien een imposante verschijning en z'n ronde, doch pronte mistlampen zorgen voor een hoge aaibaarheidsfactor. Stoer en toch speels! De YETI staat flink hoog op z'n poten. Dat is te danken aan langere veerpoten, die in geel zijn gespoten en onmiddellijk de aandacht trekken, omdat ze duidelijk zichtbaar zijn door de flinke ruimte tussen de wielkasten. Maakt het hem tot een terreinwaardige SUV? We zijn zeer benieuwd en zullen dat straks op het 4x4-terrein bij DIBO te weten komen. Over de afwerking van het plaatwerk van deze YETI kunnen we kort zijn: VW-kwaliteit, daar hoef je geen Tiguan voor te nemen. Elke Skoda zit tegenwoordig op nagenoeg hetzelfde kwaliteitsniveau! Slimme mensen kiezen niet voor niets een Skoda. Dat moge duidelijk zijn!
Interieur
Ook als we zijn ingestapt straalt de VW-kwaliteit je tegemoet. Opvallend fraaie materialen, prima afgewerkt en een lust voor het oog. Ergonomisch gezien zitten alle bedieningsknoppen en -hendels op de meest logische plaatsen. Jules de Corte zou er zonder enige moeite mee wegkomen. Wat in zeer positieve zin opvalt is de brede middenconsole, die opvallend dicht tegen de bestuurder aanzit, waardoor het bedieningsgemak een fluitje van een cent wordt. 
Ook de goed gesitueerde versnellingspook van deze YETI is mooi uitgevoerd: een in chroom ingelegd 4x4-logo benadrukt z'n terreincapaciteiten! Onze YETI beschikt verder over een fraai elektrisch panoramisch schuifdak (optioneel) en extra donker getinte ramen achter (het optionele Sunset-pakket). De YETI heeft fijne stoelen met voldoende zijdelingse steun en dankzij het VarioFlexsysteem is het achterin voor volwassenen ook prima toeven. Enig minpuntje onzerzijds is de bagageruimte, daar hadden we wat meer van verwacht. Genoeg gezeurd, we gaan maar eens rijden, want daar is het ons uiteindelijk toch om te doen!
Rij-eigenschappen
De 160 pk sterke 1.8 TSI-benzinemotor, die we onder andere kennen van de Superb, is een zalige motor. Ongekend stil doet 'ie op de achtergrond z'n werk. De wegligging is een ander detail waar we stil van worden: de YETI is gebouwd op hetzelfde onderstel als de Octavia en geloof het of niet, maar deze YETI rijdt ook als een Octavia: zeer comfortabel, koersvast en met een bovengemiddeld comfort. Absolute klasse! 
Bochten? Als je wilt kun je 'm snoeihard door een bocht smijten, want hij geeft geen krimp. Dat wordt straks smullen geblazen op onze testbaan! We zijn nu al laaiend enthousiast. Toch moeten we objectief blijven en dan zijn we als onafhankelijke testpiloot toch verplicht een puntje van kritiek te noemen: z'n brandstofverbruik. Het door de fabriek genoemde gemiddelde verbruik halen wij ternauwernood op de snelweg bij 120 km/u in de hoogste versnelling! Bij DIBO aangekomen werken we de vaste testpunten af en worden we weer aangenaam verrast door z'n bovengemiddelde kwaliteiten. Het is een waar genoegen. 
Gooien en smijten, de YETI laat het zich welgevallen, hij is niet van z'n stuk te krijgen. Een heerlijke, uitdagende auto, die je het gevoel geeft om z'n grenzen op te zoeken. Grenzen, die heel ver weg liggen. Gewoon echt super voor een SUV! En dan gaan we het terrein in, want we hebben tenslotte een 4x4. Zonder enig probleem ploegt de 1.400 kg zware YETI er doorheen. Normaal gesproken gaat 96% van de aandrijfkrachten naar de voorwielen, maar als het nodig is kan er tot 90% naar de achterwielen. De van een Haldex-koppeling voorziene aandrijflijn kwijt zich moeiteloos van zijn taak. Een kind kan de was doen. Onze complimenten!
Conclusie
Met de YETI haalt u een auto in huis die tot nu toe nog met niets is te vergelijken. Voor een vanafprijs van € 18.990,- krijgt u een SUV die beschikt over een prima rij-comfort, een interieur dat er superb (knipoog naar de Skoda Superb!) uitziet, met fraaie materialen en een uitstekende ergonomie. Enige minpuntjes zijn het brandstofverbruik en de ruimte in de kofferbak, maar verder staat niets hem in de weg om door een groot (incl. jeugdig) koperspubliek aanbeden te worden. Want met deze Yeti wil iedereen, (mits u slim bent!) absoluut gezien worden!
Pluspunten:
- stoer en comfortabel
- uitstekende rij-kwaliteiten
- terreinwaardig
- zéér betaalbaar
Minpunten:
- brandstofverbruik
- bagageruimte
Specificaties:
Benzinemotor
Viercilinder turbo met DOHC
cilinderinhoud: 1.798 cm3
max. vermogen.: 118 kW/160 pk bij 4.500 tpm
max. koppel: 250 Nm/1.500 tpm
Aandrijving en transmissie
vierwielaandrijving
Haldex-koppeling
Zesversnellingsbak, handgeschakeld
Besturing
Elektro-mechanisch bediende tandheugel met stuurbekrachtiging
Wielophanging
McPherson voorwielophanging, torsie-as achter, stabilisatorstangen
Maten en gewichten
l x b x h: 4223 x 1793 x 1691 mm
wielbasis: 2578 mm
spoorbreedte v/a (mm): 1541/1537
tankinhoud: 60 liter
inhoud bagageruimte: 405-1760 liter
kentekengewicht: 1405 kg
max. gewicht aanhanger (geremd): 1800 kg
draaicirkel: 10,3 m.
Prestaties
topsnelheid: 200 km/u*
acceleratie 0-100 km/u in: 8,4 sec*
Brandstofverbruik en uitstoot
Gem. verbruik: 8,0 l/100 km*
CO2-emissie: 189 g/km
Wielen en banden
17" lichtmetalen Dolomite velgen met 225/50R17 Dunlop SP Sport
Prijzen
Vanafprijs: € 18.990,-
Prijs testauto: € 29.790,-
Importeur
Pon Mobiel, Leusden
* = fabrieksopgave
Afgelopen zomer werd er op de jongerenzender MTV reclame gemaakt voor de LADA Niva, een terreinauto die al sinds 1976 op de markt is en anno 2005 bijna een cultstatus heeft bereikt. Drie MTV VJ's speelden de hoofdrol in de nieuwe, verjongde aanpak van het merk. LADA munt namelijk nog steeds uit in robuustheid, duurzaamheid en een goede prijs/kwaliteitsverhouding, waarmee ze ook jongeren voor zich probeert te winnen. Genoeg reden voor Autoplus om de LADA Niva eens aan een proeve van bekwaamheid te onderwerpen. Tijdens de rit van Groningen naar Emmen hadden wij nog zo onze bedenkingen, maar dat zou gaandeweg de dag op het 4x4-terrein omslaan in grote bewondering.
Met het allergrootste gemak, zo verzekert Hans ons met een vette grijns. Ik doe het jullie straks allebei een keertje voor, zodat jullie een beetje idee krijgen hoe je het beste met dit ding door het terrein moet gaan. Het verkennen van zo'n stuk terrein is trouwens niet eens zo eenvoudig: je moet goed kijken naar de ondergrond en naar het verloop van een traject. Hoe hard kunnen we hier overheen en in welke versnelling kan dat het beste worden gedaan? Allemaal vragen die door ons hoofd spoken. Het 4x4-terrein van Dibo is zo aangelegd dat alle mogelijke moeilijkheden van het 4x4-terreinrijden aan bod komen: wasbordjes, vier meter diepe kuilen met hoeken van 45° of meer, waarin al naar gelang de regenval meer of minder water in staat. Blubber en bagger te over om in vast te geraken. Diepe sporen die zijn getrokken door vorige deelnemers. Kortom, een baan die nooit hetzelfde is. 
Dat is meteen ook de reden waarom je een baan altijd van te voren goed moet verkennen, zodat je weet wat je te wachten staat. Eenmaal in de auto gezeten ziet alles er sowieso heel anders uit vanwege het andere perspectief. We komen dan bij een enorme heuvel, beter gezegd een bult van vier meter hoog, die aan weerszijden van een auto van 1 meter 68, want zo breed is onze LADA Niva, slechts enkele decimeters overhoudt. Daarnaast loopt het steil af naar beneden en is de kans om om te kieperen levensgroot aanwezig. Dat belooft wat! Een kwestie van goed inschatten op welk punt je de bult opgaat. Iets te veel naar links of iets te veel naar rechts kan al fataal zijn.... Een bijrijder is bij het terreinrijden dan ook een absolute must. Vervolgens zijn we aangekomen bij een gedeelte in het parcours dat is afgezet met roodwitte linten. Iets afwijken van het parcours is hier dus mogelijk, maar in een trial is het natuurlijk de bedoeling om de linten zo weinig mogelijk te raken, want dat levert alleen maar strafpunten op. Na dit vrij vlakke rondje langs de linten komen we uit bij een zeer geaccidenteerd gedeelte, waar de ene kuil de andere kuil in rap tempo opvolgt. Hier zal de LADA straks bonkend, hobbelend en stuiterend doorheen moeten ploegen. Keer op keer vraagt Hans ons in te schatten welke moeilijkheid we het hoofd moeten bieden. Dan moet je je dus even verplaatsen in de LADA om tot een zo veilig mogelijke afweging voor auto en passagiers te komen. Veelal ontstaat dan al heel veel discussie over de manier waarop zo'n probleem in het terrein opgelost moet worden. De praktijk zal het straks uitwijzen! Laten we daarom maar eens gaan met die banaan! Hans zal het ons dus allebei eerst een keer voordoen.
Stuurhouding
Wij proberen de gang d'r zo smooth mogelijk in te houden en op de juiste momenten een beetje gas te geven en vooral niet te remmen! Je kunt namelijk, zo blijkt, net als met een racewagen, sturen met het gas! Het gaat geweldig. De aanloop naar een heuvel betekent een beetje gas erop en het er vervolgens gecontroleerd ophouden. Keep him rolling, dat is de kunst. Het is hartstikke leuk en wij hebben een smile van oor tot oor en we kunnen er werkelijk geen genoeg van krijgen. Het enige wat we jammer vinden van de LADA is het ontbreken van de airco, want wat is het hier binnen heet! Een raampje openzetten is er niet bij in verband met binnenvliegende modderspetters! Keer op keer ook ervaren we waarom we van te voren zo gewaarschuwd werden voor de manier waarop je je handen aan het stuur moet hebben. Je wilt niet weten hoe zwiepend snel zo'n stuurtje heen en weer schiet op het moment dat je door een oneffenheid in het terrein komt. Het mooiste en meest spectaculaire in dit terrein is wel de enorme leeuwenkuil waar je met een hoek van 45° in terecht plonst, waardoor enorme hoeveelheden blubber in het rond spetteren. Met name op het moment dat de LADA zich weer weet te bevrijden uit deze kuil, is het voor omstanders ernstig dekking zoeken. Onze Niva, zo zult u begrijpen, is door deze exercitie zo langzamerhand veranderd in een soort onherkenbaar monster, druipend van de blubber en de modder. Dat wordt straks flink schrobben en afspuiten in de wasstraat!
Sportief uiterlijk
Over z'n rijgedrag gaan we het zo meteen hebben, maar eerst nog iets over z'n interieur. Dat ziet er elegant uit en is mooi afgewerkt. In de Sportage kun je genieten van een comfortabele hoge zitpositie. Hij biedt bijzonder veel binnenruimte, alsmede een flexibele interieurindeling: met het speciale fold & dive systeem op de in delen neerklapbare achterbank beschik je in een mum van tijd over een vlakke laadvloer en een riante laadruimte van maar liefst 1.886 liter!
Maar als we dan doortrappen bekruipt ons een gevoel van: "toe maar jongen, doorschakelen graag", en dat doet 'ie nou net wat te laat. Je voelt de automaat bij 120 km/u te laat overschakelen naar een hogere versnelling, in dit geval de derde, waarna hij in een gat valt en de bestuurder constant het idee heeft dat het allemaal wat soepeler kan verlopen. Ook als je met 120 km/u aan het cruisen bent op de snelweg en je wilt accelereren, dan duurt het te lang vooraleer de automaat reageert en terugschakelt om de kickdown te pakken te krijgen. Dit gaat allemaal wat schokkerig en komt het rijcomfort niet ten goede. Dit kan beter en KIA zou er goed aan doen om de wisselwerking tussen de V6 (op zichzelf een heel fijne motor met een lekkere donkere brul!) en de automatische versnellingsbak wat soepeler te laten verlopen zodat de auto z'n naam waar kan maken. Maar we moeten ook niet te veel zeuren, want voor een auto in het SUV-segment rijdt 'ie behoorlijk sportief! En zeker sportiever dan z'n grotere broer, de Sorento. Helt laatstgenoemde in de bochten behoorlijk over, de Sportage heeft daar veel minder last van. Wij waren weer op de bekende B-weggetjes rondom Bedum en dan merk je wel dat je met flink wat gewicht op pad bent, de Sportage weegt 1570 kg, maar hij voelt uiterst agiel aan en laat zich behoorlijk hard door de scherpe bochten heen manoeuvreren, af en toe een bermpje meepikkend en dat mag gerust een prestatie van formaat genoemd worden. Dat hij daarbij een flinke slok benzine lust, zal u niet verbazen, maar ook als we redelijk zuinig met het gaspedaal omsprongen, haalt onze Sportage met gemak een gemiddeld verbruik van 1 op 7 en dat is zeker iets waar je rekening mee moet houden bij de aankoopoverweging. In deze Adventure-uitvoering kost de Sportage 2.7 V6 net geen € 30.000,- waarvoor je een heleboel auto krijgt, maar het V6- plezier kost een hoop benzine. Ga je alleen voor het uiterlijk, dan ben je beter af met de 2.0-liter versie!
Terreinwagen?
Elegant exterieur
Ruim interieur
Het enige wat beter had gekund is de positie van de versnellingspook, die ligt nét even buiten een gemakkelijke en comfortabele reach, maar wellicht is dat een kwestie van gewenning. Verder niets dan lof over deze nieuwe Sorento. Wat vooral opvalt en dat is meteen één van z'n zéér sterke punten: de enorme binnenruimte! In onze testauto kun je met vijf volwassenen erg ruim zitten en zelfs op de derde rij kun je prima twee grote kinderen kwijt, geen enkel probleem. Kia zal in dit segment, waar hij het o.a. moet opnemen tegen de Chevrolet Captiva en de Mitsubishi Outlander, met z'n nieuwe Sorento zeker prima zaken kunnen doen.
Prima rij-eigenschappen
Je zit lekker hoog en de zesversnellingsbak schakelt heerlijk soepel met precieze slagen. Bij DIBO aangekomen duiken we allereerst het terrein in, het is tenslotte een 4WD en bovendien heeft 'ie 18,4 cm grondspeling, het enige wat ontbreekt voor een echte terreinproef zijn de juiste banden. Toch maar even proberen! In de eerste versnelling ploegt de Sorento probleemloos door het 4x4-terrein, waarbij de krachtige turbodiesel onverstoorbaar stil z'n werk doet. Uitstekend! Het moet wel even gezegd dat het terrein niet in blubber-toestand verkeerde, de ondergrond was behoorlijk droog, maar toch kregen we een goede indruk van zijn terreincapaciteiten. 
De meeste Sorentobezitters zul je trouwens nooit in het terrein tegenkomen, maar hij kan het wel degelijk! Op de overige test-onderdelen gedraagt de nieuwe Sorento zich zoals je van een bijna 2000 kg zware SUV mag verwachten. Kia heeft het ladderchassis en de starre achteras verruild voor een zelfdragende carrosserie en onafhankelijke achterwielophanging en dat is goed te merken. Met z'n permanente vierwielaandrijving liggen de grenzen heel ver weg, het enige wat er gebeurt als je 'm 'over the top' weet te krijgen, is een klein beetje onderstuur, dat 'ie dus over z'n voorwielen iets dreigt weg te schuiven. Bij de slalomproef maakt z'n agiliteit de meeste indruk op ons en ook op het slipvlak krijgen we 'm nauwelijks boven z'n Koreaanse theewater. Remmen doet deze forse SUV absoluut uitstekend. 
Conclusie
De looks van de H3 zijn niet anders dan van de H2 en de H1: nog steeds heb je het idee van binnentrekkende 'liberators' uit de W.O.II als je in de H3 achter het stuur zit. 'Europe: here we come'. Je waant je in een stealth bommenwerper, die elk moment z'n lading gaat droppen! De lage ramen aan weerszijden en de rechtopstaande voorruit zorgen ervoor dat dat beeld alleen maar wordt versterkt. Het voelt allemachtig prachtig. Alles is 'huge' bij deze auto, zelfs de stereo-installatie heeft kolossale luidsprekers die een heerlijk stampende dreun voortbrengen. Hoewel we meestal het liefst luisteren naar het geluid van de motor, is dat bij de H3 het enige minpuntje: de vijfcilinder Vortec-motor met 220 pk is capabel en kwijt zich prima van zijn taak, maar in een HUMMER hoort toch eigenlijk een lekker sonoor brullende V8 te hangen. Toe- komstige H3's zullen er zeker mee worden uitgerust, dat kan niet anders! Wij zijn dus onderweg naar ons fantastische 4x4-terrein in Emmen, waar we eerder de Lada Niva stevig aan de tand voelden.
Voor een Hummer is dat uiteraard z'n natuurlijke habitat, daar voelt 'ie zich als een vis in het water, maar ook in de binnenstad van Groningen kun je met deze H3 uitstekend uit de voeten. Datzelfde geldt ook voor z'n rijgedrag op de openbare weg: hij stuurt zeer prettig met heel veel gevoel en je hebt helemaal niet het idee met een mastodont van ruim 2000 kilo op stap te zijn. Zoals gezegd, de motor doet prima z'n werk: in ruim 10 seconden zit je met dit beest op de 100 km/u en dat is voorwaar niet slecht. Bij 160 km/u houdt 'ie het trouwens voor gezien: de automaat schiet dan een beetje abrupt hikkend in de begrenzer, maar daar moet je gewoon mee leren omgaan. De volgende keer hou je je voet wat rustiger op het gaspedaal, want met een HUMMER moet je niet willen scheuren, gewoon lekker cruisen zodat je de benzine-consumptie ook nog een beetje in de hand houdt. Wij haalden met enige moeite een gemiddelde van 1 op 5,7. De H3 trekt overigens heel veel bekijks, overal zwaaiende mensen en opgestoken duimen. Iedereen vindt hem prachtig. Je maakt als eigenaar van een HUMMER en ook met deze H3 iedere keer weer een geweldig statement. Dat heeft toch te maken met het gebruik van de HUMMER in de Golf-oorlog! Want zeg nou zelf: kan het stoerder dan een HUMMER? Nee toch! 
En dan zijn we aangekomen bij Dibo en gaat er een droom in vervulling: het testen van een HUMMER in het terrein waarvoor 'ie toch eigenlijk bedoeld is! Geniet u even mee? Voor onze fotograaf is het een schitterende dag: de zon schijnt enthousiast, de lucht is azuurblauw gekleurd en op het terrein ligt een deken van sneeuw. Voor de plaatjes kan het haast niet mooier! De HUMMER is nu nog schoon, maar dat zal niet lang meer duren, want hoewel het terrein er winters uitziet, is de vorst al wel uit de grond, getuige de natte blubber, die ons om de oren vliegt, zodra we het terrein inrijden. Hoe gaat de HUMMER zich houden? Daar zijn we erg benieuwd naar. Maar daar hoeven we niet zo lang op te wachten, want de eerste proeve van bekwaamheid, een heuvelbeklimming van 60° doorstaat hij zonder enig mankeren. Het enige waar wij ons aan storen zijn de op onze H3 gemonteerde sidebars. Die moet je er eigenlijk onmiddellijk vanaf laten halen, want ze zijn in het terrein een sta-in de-weg. 
Dat merken we als we een heuvel verder in een gat duiken en het gewicht van onze mastodont wordt opgevangen door de linker sidebar die daar duidelijk niet voor is bedoeld. De overloophoek, die bij de H3 25° is, wordt door de sidebars aanzienlijk beperkt. Maar niet getreurd, we gaan verder door enorme wielsporen, daarbij voorzichtig het gas doserend, ervoor zorgend dat de gang erin gehouden wordt en met de duimen op het stuur. Ondanks het feit dat onze H3 niet is uitgerust met echte terreinbanden (we moeten het doen met All Terrain-banden van Goodyear) helpt het dat we beschikken over een kruip-versnelling, 4 Laag Lock. De ratio van de kruipversnelling wordt bepaald door het product van de overbrengingsverhouding van de eerste versnelling, de ratio van de lage gearing in de tussenbak en de eindreductie. Hoe hoger die uitkomt, hoe beter. 
Wij zijn uitgerust met het Adventure-Package en beschikken daardoor over een kruipratio van 56,2:1, wat betekent dat voor elke 56,2 omwentelingen van de krukas, de banden maar één keer ronddraaien. Dat is verbazingwekkend, want daar kan geen enkele andere offroader aan tippen. Zo'n kruipversnelling geeft meer controle wanneer de auto uiterst langzaam voortbeweegt over grote obstakels als rotsblokken of stammen of als hij, zoals hier op ons 4x4-terrein, een gladde of steile helling oprijdt. Deze zeer lage versnelling geeft ook meer remwerking op de motor en grotere controle bij het afdalen van steile hellingen. Nogal een technisch verhaal, maar dat gaat helemaal leven als je met de HUMMER H3 door dit terrein bent wezen boenderen. 
Op een gegeven moment dachten wij even compleet vast te zitten, toen we tot de assen in de blubber stonden. Maar zelfs in standje 4 Hoog Lock, waarbij je een 50/50 verdeling van het aandrijfkoppel over de voor- en achterwielen hebt, kom je met een beetje moeite weer van je plek. De modderspetters vliegen op dakhoogte over ons heen en de H3 verandert langzamerhand in een modderbeest, zoals u op bijgaande foto's kunt zien. Zette de Lada Niva in een eerdere editie van de Autoplus de lat op een hoog niveau, de H3 komt hoger en kan zich in het terrein dan ook gerust meten met concurrenten als een Land-Rover Discovery3 en een Mitsubishi Pajero. We hebben de immens grote sleepogen niet nodig gehad en dat zegt alles over zijn extreme terreinvaardigheden, waarvan wij echt wel de grenzen hebben opgezocht. 
We kunnen dan ook naar eer en geweten benadrukken onder de indruk te zijn van zijn "kunsten". Dat de H3 ook in het ruige 4x4-terrein z'n mannetje staat, behoeft nauwelijks betoog. Absolutely fu.... brilliant! 
Na deze unieke ervaring gaan we naar De Wasdas in Emmen om 'm schoon te laten maken, want sjonge jonge wat is 'ie smerig! Maar na een uurtje hogedrukspuiten, schrobben en boenen kunnen we hem weer "spik en span" terugbrengen naar Importeur Kroymans in Utrecht!
Nieuwe Ranger
Ook in het interieur is er het nodige verbeterd: compleet nieuw ontwikkelde stoelen, die een betere ondersteuning bieden. Verder zijn er in het interieur kwalitatief hoogwaardige materialen gebruikt en komen we legio opbergmogelijkheden tegen, waardoor het prima aansluit bij de luxe van een moderne SUV.
Het terrein in!
We trekken de laarzen aan, stappen in en begeven ons richting 4x4-testterrein, dat er heerlijk bij ligt. De regenbuien zijn niet van de lucht en zorgen voor lekkere vette klodders modder, zodat de Rangers er na enige tijd uitzien als echte terreinbeulen. 
De diepe sporen in het terrein worden zonder enige problemen genomen en ook de beklimming van de in het terrein aangebrachte heuvels, toch hindernissen met 40 graden stijgingspercentage zijn voor alle Rangers piece of cake. Als er onverhoopt toch eentje komt vast te zitten, is de Land Rover (met verlengd chassis) van Erwin Gerbers een welkome hulp. 
Iedereen was na een dagje terreinboenderen danig onder de indruk van de nieuwe Ranger en kan uit eigen ervaring spreken dat de nieuwe Ranger een verbetering is, met name qua uitstraling en comfort. Bovendien kan hij tegen een stootje en is hij behoorlijk vaardig in het terrein.
Caravan
Fikse make-over
De van het merk bekende nieren in de neus zijn ook breder geworden. Door deze veranderingen lijkt de X3 nu veel meer op z'n grotere broer, de X5, die binnenkort ook een opfrisbeurt krijgt. In het interieur zijn de veranderingen voor de leek veel eerder te herkennen. Dat oogde in de vorige allemaal te goedkoop. BMW heeft nu gebruik gemaakt van hoogwaardiger materialen en daar is niets op af te dingen. En al helemaal niet in de High Executive-uitvoering, waarmee onze testauto is uitgerust (kost wel € 13.202,- extra!). Helemaal top! De allergrootste wijziging vinden we echter onder de motorkap: daar ligt voor het topmodel, de 3.0Sd, een beul van een nieuw ontwikkelde zescilinder-in-lijn dieselmotor. Deze krachtbron beschikt nu, dankzij een variabele twinturbo en common rail-injectie over een vermogen van 286 pk (het cilinderblok is van aluminium in plaats van gietijzer, wat 20 kg scheelt!) en een koppel van 580 Nm. Dankzij de permanente 4x4- aandrijving gekoppeld aan de voor dit model standaard geleverde zestrapsautomaat accelereer je van 0 naar 100 km/u in 6,6 seconden. Bij 200 km/u schakelt 'ie doodleuk over naar z'n laatste verzet en blijft dan ongekend krachtig doorsleuren naar de 240, alsof het niets is. Zeer indrukwekkend!
Rijeigenschappen
Verder niets dan lof. In scherp genomen bochten helt de carrosserie nauwelijks over en kwalificeren we de wegligging van deze bijna 2000 kg zware reus als ronduit top! Dat heeft alles te maken met het feit dat de stabiliteitsregeling (DSC), de xDrive-aandrijving en het motormanagement bij de vernieuwde X3 elektronisch nauw met elkaar samenwerken. Elk voordeel heeft z'n nadeel: ons testverbruik bleef steken op 9,9l/100 km, 1 op 10,1 dus. Voor een auto die zulke prestaties levert eigenlijk heel netjes, maar voor een diesel natuurlijk niet echt zuinig!
DIBO