Bernhard ten Brinke tweede in Twentse rallyklassieker
- Gepubliceerd in Ford
Hij trotseerde mist, modder en een wolkbreuk. In een bewogen 33e editie van de Hellendoorn Rally moest Bernhard ten Brinke al zijn ervaring en stuurmanskunst aanspreken om aan de finish te komen van deze Twentse rallyklassieker. De beloning volgde voor de Achterhoekse coureur en zijn Belgische navigator Davy Thierie met een prachtige tweede plaats.
De weergoden hielden afgelopen vrijdagavond huis rondom Hellendoorn. Voor Bernhard ten Brinke opende zijn thuiswedstrijd gehuld in nevelen. Dichte mistbanken maakten de eerste twee proeven tot een hachelijke onderneming. “Op sommige stukken reed je met 150 km/u zo een muur van mist in. Opeens zag je helemaal niets. Echt heel link.”
Prima beslissing
De coureur uit Zeddam was het eens met de beslissing van de wedstrijdleiding om vrijdagavond de resterende 4 proeven te cancellen. “Wij als rijders kunnen weliswaar ons tempo aanpassen aan de omstandigheden, want dat is de essentie rallyrijden”, aldus de rijder die rijdt met steun van Eurol, Multicycle, Bribus Keukens, Bribus Extra, Etna, Autototaal en Logisz. “Maar stel een equipe spint in zo’n mistbank, dan zijn de gevolgen niet te overzien als de volgende deelnemer die auto niet ziet staan.”
Op zaterdag, met 9 proeven op het programma, hielden de weergoden zich lange tijd koest. Bernhard ten Brinke en Davy Thierie genoten van de vernieuwde klassementsproeven en merkten bij elke volgende etappe dat het harder én beter ging in hun Ford Fiesta RS WRC. “Dennis Kuipers was dit keer te snel, maar gaandeweg de dag werden de verschillen kleiner. Ik heb geleerd dat ik de Fiesta nog meer moet laten rollen.”
Aan het eind van de Hellendoorn Rally zorgde een hoosbui boven Rijssen dat nog één klassementsproef werd geschrapt. Het maakte voor het eindresultaat niet uit: de tweede plaats was al sinds de openingsproef stevig in handen. “Ik had natuurlijk liever gewonnen, maar Dennis heeft fantastisch gereden. Ik wilde kilometers maken ter voorbereiding op de Dakar Rally. Als je dan ook nog tweede wordt, dan kun je niet anders dan tevreden zijn.”
Eigen kledinglijn
De Hellendoorn Rally 2014 markeerde ook de lancering van de eigen Bernhard ten Brinke Racing kledinglijn, waarbij de caps, polo shirts, jassen enz. gretig aftrek vonden. Ook de Toyota Hilux, het Dakar-wapen voor 2015, bleek een ware mensenmagneet op het serviceterrein. “In alle opzichten een geslaagde wedstrijd, waarbij de samenwerking met Wevers Sport als vanouds verliep.”
Bernhard ten Brinke wordt gesteund door: Eurol, Multicycle, Bribus Keukens, Bribus Extra, Etna, Autototaal en Logisz.
Afgelopen zomer werd er op de jongerenzender MTV reclame gemaakt voor de LADA Niva, een terreinauto die al sinds 1976 op de markt is en anno 2005 bijna een cultstatus heeft bereikt. Drie MTV VJ's speelden de hoofdrol in de nieuwe, verjongde aanpak van het merk. LADA munt namelijk nog steeds uit in robuustheid, duurzaamheid en een goede prijs/kwaliteitsverhouding, waarmee ze ook jongeren voor zich probeert te winnen. Genoeg reden voor Autoplus om de LADA Niva eens aan een proeve van bekwaamheid te onderwerpen. Tijdens de rit van Groningen naar Emmen hadden wij nog zo onze bedenkingen, maar dat zou gaandeweg de dag op het 4x4-terrein omslaan in grote bewondering.
Met het allergrootste gemak, zo verzekert Hans ons met een vette grijns. Ik doe het jullie straks allebei een keertje voor, zodat jullie een beetje idee krijgen hoe je het beste met dit ding door het terrein moet gaan. Het verkennen van zo'n stuk terrein is trouwens niet eens zo eenvoudig: je moet goed kijken naar de ondergrond en naar het verloop van een traject. Hoe hard kunnen we hier overheen en in welke versnelling kan dat het beste worden gedaan? Allemaal vragen die door ons hoofd spoken. Het 4x4-terrein van Dibo is zo aangelegd dat alle mogelijke moeilijkheden van het 4x4-terreinrijden aan bod komen: wasbordjes, vier meter diepe kuilen met hoeken van 45° of meer, waarin al naar gelang de regenval meer of minder water in staat. Blubber en bagger te over om in vast te geraken. Diepe sporen die zijn getrokken door vorige deelnemers. Kortom, een baan die nooit hetzelfde is. 
Dat is meteen ook de reden waarom je een baan altijd van te voren goed moet verkennen, zodat je weet wat je te wachten staat. Eenmaal in de auto gezeten ziet alles er sowieso heel anders uit vanwege het andere perspectief. We komen dan bij een enorme heuvel, beter gezegd een bult van vier meter hoog, die aan weerszijden van een auto van 1 meter 68, want zo breed is onze LADA Niva, slechts enkele decimeters overhoudt. Daarnaast loopt het steil af naar beneden en is de kans om om te kieperen levensgroot aanwezig. Dat belooft wat! Een kwestie van goed inschatten op welk punt je de bult opgaat. Iets te veel naar links of iets te veel naar rechts kan al fataal zijn.... Een bijrijder is bij het terreinrijden dan ook een absolute must. Vervolgens zijn we aangekomen bij een gedeelte in het parcours dat is afgezet met roodwitte linten. Iets afwijken van het parcours is hier dus mogelijk, maar in een trial is het natuurlijk de bedoeling om de linten zo weinig mogelijk te raken, want dat levert alleen maar strafpunten op. Na dit vrij vlakke rondje langs de linten komen we uit bij een zeer geaccidenteerd gedeelte, waar de ene kuil de andere kuil in rap tempo opvolgt. Hier zal de LADA straks bonkend, hobbelend en stuiterend doorheen moeten ploegen. Keer op keer vraagt Hans ons in te schatten welke moeilijkheid we het hoofd moeten bieden. Dan moet je je dus even verplaatsen in de LADA om tot een zo veilig mogelijke afweging voor auto en passagiers te komen. Veelal ontstaat dan al heel veel discussie over de manier waarop zo'n probleem in het terrein opgelost moet worden. De praktijk zal het straks uitwijzen! Laten we daarom maar eens gaan met die banaan! Hans zal het ons dus allebei eerst een keer voordoen.
Stuurhouding
Wij proberen de gang d'r zo smooth mogelijk in te houden en op de juiste momenten een beetje gas te geven en vooral niet te remmen! Je kunt namelijk, zo blijkt, net als met een racewagen, sturen met het gas! Het gaat geweldig. De aanloop naar een heuvel betekent een beetje gas erop en het er vervolgens gecontroleerd ophouden. Keep him rolling, dat is de kunst. Het is hartstikke leuk en wij hebben een smile van oor tot oor en we kunnen er werkelijk geen genoeg van krijgen. Het enige wat we jammer vinden van de LADA is het ontbreken van de airco, want wat is het hier binnen heet! Een raampje openzetten is er niet bij in verband met binnenvliegende modderspetters! Keer op keer ook ervaren we waarom we van te voren zo gewaarschuwd werden voor de manier waarop je je handen aan het stuur moet hebben. Je wilt niet weten hoe zwiepend snel zo'n stuurtje heen en weer schiet op het moment dat je door een oneffenheid in het terrein komt. Het mooiste en meest spectaculaire in dit terrein is wel de enorme leeuwenkuil waar je met een hoek van 45° in terecht plonst, waardoor enorme hoeveelheden blubber in het rond spetteren. Met name op het moment dat de LADA zich weer weet te bevrijden uit deze kuil, is het voor omstanders ernstig dekking zoeken. Onze Niva, zo zult u begrijpen, is door deze exercitie zo langzamerhand veranderd in een soort onherkenbaar monster, druipend van de blubber en de modder. Dat wordt straks flink schrobben en afspuiten in de wasstraat!
