Range Rover Evoque Convertible doorstaat pittige terreintests
- Gepubliceerd in Land Rover
De geheel nieuwe Range Rover Evoque Convertible – die in november wordt onthuld – kan de zwaarste terreinomstandigheden aan. Het is de eerste cabriolet ter wereld met dergelijke capaciteiten. Het nieuwe model heeft net als elke andere Land Rover het meest uitdagende en veeleisende testprogramma doorstaan.
Een flinke tip van de sluier is deze week al opgelicht in Londen, waar op enkele hotspots zes levensgrote draadsculpturen van het nieuwe model waren te zien. Die toonden het elegante design van de Evoque Convertible.
Land Rover heeft ook een film gepubliceerd van de zware tests op alle mogelijke soorten ondergrond. De video laat zien hoe de eerste luxueuze SUV cabriolet over Land Rovers legendarische testparcours op het beroemde landgoed van Eastnor Castle in Herefordshire (Groot-Brittannië) rijdt. Het is duidelijk dat ook het nieuwe model de van Land Rover bekende terreinwaardigheid biedt.
Mike Cross, Land Rovers Chief Engineer Vehicle Integrity: “Land Rover is trots dat het de onbetwiste leider is als het gaat om terreincapaciteiten en de Evoque Convertible mag daarop geen uitzondering vormen. Dankzij de combinatie van innovatieve engineering en geavanceerde techniek biedt de Evoque Convertible een dynamiek en een zelfverzekerde SUV-rijervaring die wereldwijd is beproefd. We noemen het dan ook de ‘The Convertible for all Seasons’.”
De nieuwe Evoque Convertible is onderworpen aan tal van tests over de hele aardbol, om er zeker van te zijn dat hij de juiste capaciteiten en kwaliteiten heeft. Uiteindelijk legde hij zijn finale proeve van bekwaamheid af rond Eastnor Castle, waar alle modellen van Range Rover de afgelopen 45 jaar zijn getest.
De Range Rover Evoque Convertible debuteert op de Los Angeles International Auto Show in november. De verkoop start in het voorjaar van 2016 op een aantal markten.
Het uiterlijk van de Multivan Alltrack straalt een bijzonder combinatie van luxe en avontuur uit. Opvallend zijn bijvoorbeeld de zwarte carrosserie-elementen, de bodembescherming in matzilver, de 19-inch lichtmetalen wielen en de speciale ‘Moonstone’ pareleffect-tint.
Pure luxe, top infotainment
Als op rails: handig en veelzijdig
Hightech voor extra avontuur
Uiterlijk
De tijger oogt stoerder dan de leguaan, maar alleen die laatste beweegt zich beter in het terrein, dankzij een offroad-pakket. Vanwege z'n spitse snoet kan de Track & Field een 28° hellingshoek aan, terwijl de andere uitvoeringen het met 10° minder moeten doen.
Interieur
Rij- en weggedrag
De stuurbekrachtiging is niet echt gevoelig te noemen, maar doet in het betere bochtenwerk prima z'n werk. De 6-tiptronic kan samen met de 4Motion (VW's 4-wielaandrijving) toch zorgen voor genoeg opwinding en adrenaline bij iedere rit. In de Tiguan is het met andere woorden comfortabel toeven en kun je na een lange rit redelijk fris uitstappen. Maar we zijn eigenlijk heel benieuwd naar z'n terreincapaciteiten!
Moddergevecht
Exterieur
Interieur
Ook de goed gesitueerde versnellingspook van deze YETI is mooi uitgevoerd: een in chroom ingelegd 4x4-logo benadrukt z'n terreincapaciteiten! Onze YETI beschikt verder over een fraai elektrisch panoramisch schuifdak (optioneel) en extra donker getinte ramen achter (het optionele Sunset-pakket). De YETI heeft fijne stoelen met voldoende zijdelingse steun en dankzij het VarioFlexsysteem is het achterin voor volwassenen ook prima toeven. Enig minpuntje onzerzijds is de bagageruimte, daar hadden we wat meer van verwacht. Genoeg gezeurd, we gaan maar eens rijden, want daar is het ons uiteindelijk toch om te doen!
Rij-eigenschappen
Bochten? Als je wilt kun je 'm snoeihard door een bocht smijten, want hij geeft geen krimp. Dat wordt straks smullen geblazen op onze testbaan! We zijn nu al laaiend enthousiast. Toch moeten we objectief blijven en dan zijn we als onafhankelijke testpiloot toch verplicht een puntje van kritiek te noemen: z'n brandstofverbruik. Het door de fabriek genoemde gemiddelde verbruik halen wij ternauwernood op de snelweg bij 120 km/u in de hoogste versnelling! Bij DIBO aangekomen werken we de vaste testpunten af en worden we weer aangenaam verrast door z'n bovengemiddelde kwaliteiten. Het is een waar genoegen. 
Gooien en smijten, de YETI laat het zich welgevallen, hij is niet van z'n stuk te krijgen. Een heerlijke, uitdagende auto, die je het gevoel geeft om z'n grenzen op te zoeken. Grenzen, die heel ver weg liggen. Gewoon echt super voor een SUV! En dan gaan we het terrein in, want we hebben tenslotte een 4x4. Zonder enig probleem ploegt de 1.400 kg zware YETI er doorheen. Normaal gesproken gaat 96% van de aandrijfkrachten naar de voorwielen, maar als het nodig is kan er tot 90% naar de achterwielen. De van een Haldex-koppeling voorziene aandrijflijn kwijt zich moeiteloos van zijn taak. Een kind kan de was doen. Onze complimenten!
Afgelopen zomer werd er op de jongerenzender MTV reclame gemaakt voor de LADA Niva, een terreinauto die al sinds 1976 op de markt is en anno 2005 bijna een cultstatus heeft bereikt. Drie MTV VJ's speelden de hoofdrol in de nieuwe, verjongde aanpak van het merk. LADA munt namelijk nog steeds uit in robuustheid, duurzaamheid en een goede prijs/kwaliteitsverhouding, waarmee ze ook jongeren voor zich probeert te winnen. Genoeg reden voor Autoplus om de LADA Niva eens aan een proeve van bekwaamheid te onderwerpen. Tijdens de rit van Groningen naar Emmen hadden wij nog zo onze bedenkingen, maar dat zou gaandeweg de dag op het 4x4-terrein omslaan in grote bewondering.
Met het allergrootste gemak, zo verzekert Hans ons met een vette grijns. Ik doe het jullie straks allebei een keertje voor, zodat jullie een beetje idee krijgen hoe je het beste met dit ding door het terrein moet gaan. Het verkennen van zo'n stuk terrein is trouwens niet eens zo eenvoudig: je moet goed kijken naar de ondergrond en naar het verloop van een traject. Hoe hard kunnen we hier overheen en in welke versnelling kan dat het beste worden gedaan? Allemaal vragen die door ons hoofd spoken. Het 4x4-terrein van Dibo is zo aangelegd dat alle mogelijke moeilijkheden van het 4x4-terreinrijden aan bod komen: wasbordjes, vier meter diepe kuilen met hoeken van 45° of meer, waarin al naar gelang de regenval meer of minder water in staat. Blubber en bagger te over om in vast te geraken. Diepe sporen die zijn getrokken door vorige deelnemers. Kortom, een baan die nooit hetzelfde is. 
Dat is meteen ook de reden waarom je een baan altijd van te voren goed moet verkennen, zodat je weet wat je te wachten staat. Eenmaal in de auto gezeten ziet alles er sowieso heel anders uit vanwege het andere perspectief. We komen dan bij een enorme heuvel, beter gezegd een bult van vier meter hoog, die aan weerszijden van een auto van 1 meter 68, want zo breed is onze LADA Niva, slechts enkele decimeters overhoudt. Daarnaast loopt het steil af naar beneden en is de kans om om te kieperen levensgroot aanwezig. Dat belooft wat! Een kwestie van goed inschatten op welk punt je de bult opgaat. Iets te veel naar links of iets te veel naar rechts kan al fataal zijn.... Een bijrijder is bij het terreinrijden dan ook een absolute must. Vervolgens zijn we aangekomen bij een gedeelte in het parcours dat is afgezet met roodwitte linten. Iets afwijken van het parcours is hier dus mogelijk, maar in een trial is het natuurlijk de bedoeling om de linten zo weinig mogelijk te raken, want dat levert alleen maar strafpunten op. Na dit vrij vlakke rondje langs de linten komen we uit bij een zeer geaccidenteerd gedeelte, waar de ene kuil de andere kuil in rap tempo opvolgt. Hier zal de LADA straks bonkend, hobbelend en stuiterend doorheen moeten ploegen. Keer op keer vraagt Hans ons in te schatten welke moeilijkheid we het hoofd moeten bieden. Dan moet je je dus even verplaatsen in de LADA om tot een zo veilig mogelijke afweging voor auto en passagiers te komen. Veelal ontstaat dan al heel veel discussie over de manier waarop zo'n probleem in het terrein opgelost moet worden. De praktijk zal het straks uitwijzen! Laten we daarom maar eens gaan met die banaan! Hans zal het ons dus allebei eerst een keer voordoen.
Stuurhouding
Wij proberen de gang d'r zo smooth mogelijk in te houden en op de juiste momenten een beetje gas te geven en vooral niet te remmen! Je kunt namelijk, zo blijkt, net als met een racewagen, sturen met het gas! Het gaat geweldig. De aanloop naar een heuvel betekent een beetje gas erop en het er vervolgens gecontroleerd ophouden. Keep him rolling, dat is de kunst. Het is hartstikke leuk en wij hebben een smile van oor tot oor en we kunnen er werkelijk geen genoeg van krijgen. Het enige wat we jammer vinden van de LADA is het ontbreken van de airco, want wat is het hier binnen heet! Een raampje openzetten is er niet bij in verband met binnenvliegende modderspetters! Keer op keer ook ervaren we waarom we van te voren zo gewaarschuwd werden voor de manier waarop je je handen aan het stuur moet hebben. Je wilt niet weten hoe zwiepend snel zo'n stuurtje heen en weer schiet op het moment dat je door een oneffenheid in het terrein komt. Het mooiste en meest spectaculaire in dit terrein is wel de enorme leeuwenkuil waar je met een hoek van 45° in terecht plonst, waardoor enorme hoeveelheden blubber in het rond spetteren. Met name op het moment dat de LADA zich weer weet te bevrijden uit deze kuil, is het voor omstanders ernstig dekking zoeken. Onze Niva, zo zult u begrijpen, is door deze exercitie zo langzamerhand veranderd in een soort onherkenbaar monster, druipend van de blubber en de modder. Dat wordt straks flink schrobben en afspuiten in de wasstraat!
De looks van de H3 zijn niet anders dan van de H2 en de H1: nog steeds heb je het idee van binnentrekkende 'liberators' uit de W.O.II als je in de H3 achter het stuur zit. 'Europe: here we come'. Je waant je in een stealth bommenwerper, die elk moment z'n lading gaat droppen! De lage ramen aan weerszijden en de rechtopstaande voorruit zorgen ervoor dat dat beeld alleen maar wordt versterkt. Het voelt allemachtig prachtig. Alles is 'huge' bij deze auto, zelfs de stereo-installatie heeft kolossale luidsprekers die een heerlijk stampende dreun voortbrengen. Hoewel we meestal het liefst luisteren naar het geluid van de motor, is dat bij de H3 het enige minpuntje: de vijfcilinder Vortec-motor met 220 pk is capabel en kwijt zich prima van zijn taak, maar in een HUMMER hoort toch eigenlijk een lekker sonoor brullende V8 te hangen. Toe- komstige H3's zullen er zeker mee worden uitgerust, dat kan niet anders! Wij zijn dus onderweg naar ons fantastische 4x4-terrein in Emmen, waar we eerder de Lada Niva stevig aan de tand voelden.
Voor een Hummer is dat uiteraard z'n natuurlijke habitat, daar voelt 'ie zich als een vis in het water, maar ook in de binnenstad van Groningen kun je met deze H3 uitstekend uit de voeten. Datzelfde geldt ook voor z'n rijgedrag op de openbare weg: hij stuurt zeer prettig met heel veel gevoel en je hebt helemaal niet het idee met een mastodont van ruim 2000 kilo op stap te zijn. Zoals gezegd, de motor doet prima z'n werk: in ruim 10 seconden zit je met dit beest op de 100 km/u en dat is voorwaar niet slecht. Bij 160 km/u houdt 'ie het trouwens voor gezien: de automaat schiet dan een beetje abrupt hikkend in de begrenzer, maar daar moet je gewoon mee leren omgaan. De volgende keer hou je je voet wat rustiger op het gaspedaal, want met een HUMMER moet je niet willen scheuren, gewoon lekker cruisen zodat je de benzine-consumptie ook nog een beetje in de hand houdt. Wij haalden met enige moeite een gemiddelde van 1 op 5,7. De H3 trekt overigens heel veel bekijks, overal zwaaiende mensen en opgestoken duimen. Iedereen vindt hem prachtig. Je maakt als eigenaar van een HUMMER en ook met deze H3 iedere keer weer een geweldig statement. Dat heeft toch te maken met het gebruik van de HUMMER in de Golf-oorlog! Want zeg nou zelf: kan het stoerder dan een HUMMER? Nee toch! 
En dan zijn we aangekomen bij Dibo en gaat er een droom in vervulling: het testen van een HUMMER in het terrein waarvoor 'ie toch eigenlijk bedoeld is! Geniet u even mee? Voor onze fotograaf is het een schitterende dag: de zon schijnt enthousiast, de lucht is azuurblauw gekleurd en op het terrein ligt een deken van sneeuw. Voor de plaatjes kan het haast niet mooier! De HUMMER is nu nog schoon, maar dat zal niet lang meer duren, want hoewel het terrein er winters uitziet, is de vorst al wel uit de grond, getuige de natte blubber, die ons om de oren vliegt, zodra we het terrein inrijden. Hoe gaat de HUMMER zich houden? Daar zijn we erg benieuwd naar. Maar daar hoeven we niet zo lang op te wachten, want de eerste proeve van bekwaamheid, een heuvelbeklimming van 60° doorstaat hij zonder enig mankeren. Het enige waar wij ons aan storen zijn de op onze H3 gemonteerde sidebars. Die moet je er eigenlijk onmiddellijk vanaf laten halen, want ze zijn in het terrein een sta-in de-weg. 
Dat merken we als we een heuvel verder in een gat duiken en het gewicht van onze mastodont wordt opgevangen door de linker sidebar die daar duidelijk niet voor is bedoeld. De overloophoek, die bij de H3 25° is, wordt door de sidebars aanzienlijk beperkt. Maar niet getreurd, we gaan verder door enorme wielsporen, daarbij voorzichtig het gas doserend, ervoor zorgend dat de gang erin gehouden wordt en met de duimen op het stuur. Ondanks het feit dat onze H3 niet is uitgerust met echte terreinbanden (we moeten het doen met All Terrain-banden van Goodyear) helpt het dat we beschikken over een kruip-versnelling, 4 Laag Lock. De ratio van de kruipversnelling wordt bepaald door het product van de overbrengingsverhouding van de eerste versnelling, de ratio van de lage gearing in de tussenbak en de eindreductie. Hoe hoger die uitkomt, hoe beter. 
Wij zijn uitgerust met het Adventure-Package en beschikken daardoor over een kruipratio van 56,2:1, wat betekent dat voor elke 56,2 omwentelingen van de krukas, de banden maar één keer ronddraaien. Dat is verbazingwekkend, want daar kan geen enkele andere offroader aan tippen. Zo'n kruipversnelling geeft meer controle wanneer de auto uiterst langzaam voortbeweegt over grote obstakels als rotsblokken of stammen of als hij, zoals hier op ons 4x4-terrein, een gladde of steile helling oprijdt. Deze zeer lage versnelling geeft ook meer remwerking op de motor en grotere controle bij het afdalen van steile hellingen. Nogal een technisch verhaal, maar dat gaat helemaal leven als je met de HUMMER H3 door dit terrein bent wezen boenderen. 
Op een gegeven moment dachten wij even compleet vast te zitten, toen we tot de assen in de blubber stonden. Maar zelfs in standje 4 Hoog Lock, waarbij je een 50/50 verdeling van het aandrijfkoppel over de voor- en achterwielen hebt, kom je met een beetje moeite weer van je plek. De modderspetters vliegen op dakhoogte over ons heen en de H3 verandert langzamerhand in een modderbeest, zoals u op bijgaande foto's kunt zien. Zette de Lada Niva in een eerdere editie van de Autoplus de lat op een hoog niveau, de H3 komt hoger en kan zich in het terrein dan ook gerust meten met concurrenten als een Land-Rover Discovery3 en een Mitsubishi Pajero. We hebben de immens grote sleepogen niet nodig gehad en dat zegt alles over zijn extreme terreinvaardigheden, waarvan wij echt wel de grenzen hebben opgezocht. 
We kunnen dan ook naar eer en geweten benadrukken onder de indruk te zijn van zijn "kunsten". Dat de H3 ook in het ruige 4x4-terrein z'n mannetje staat, behoeft nauwelijks betoog. Absolutely fu.... brilliant! 
Na deze unieke ervaring gaan we naar De Wasdas in Emmen om 'm schoon te laten maken, want sjonge jonge wat is 'ie smerig! Maar na een uurtje hogedrukspuiten, schrobben en boenen kunnen we hem weer "spik en span" terugbrengen naar Importeur Kroymans in Utrecht!
